صلح در لغت به معنای سازش ، آشتی و توافق است  (فرهنگ زبان فارسی جلد 2، دکتر محمد معین)

و به منظور دفع ترافع و دعوا در حقوق برخی کشور ها پیش بینی شده است پیش بینی شده و در حقوق ایران عقد صلح  علاوه بر رفع دعوا وتنازع  به عنوان صلح در مقام معامله و صلح تامینی  نیز پیش بینی شده است.

عقد صلح جز عقود لازم بوده و جز به استاد خیار یا اقاله منحل نخواهد شد لکن چنانچه عقد صلح مبتی بر تسامح باشد یا در مورد تنازع به استناد خیار نیز قابل فسخ نخواد بود مگر در صورت تخلف از شروط ضمن عقد یا اشتراط خیار یا تدلیس 

عقد صلح مانند سایر عقود باید شرایط صحت عقد مندرج در ماده190 ضروری است و همچنین ماده 753 مقرر شده است: برای صحت صلح، طرفین باید اهلیت معامله و تصرف درمورد صلح داشته باشند.

همچنین قابل ذکر است صلح بر امر نامشروع نیز نافذ نیست. 

در قانون مدنی به موجب 757 صلح بلاعوض نیز پیش بینی شده است. 

صلح تامینی :

در صلح تامینی یکی از طرفین در عوض مال الصلحی مه دریافت می‌کند متعهد شود نفقه معینی همه ساله یا ماهانه یا تا مدت معین به طرف صلح یا شخص یا اشخاص  ثالثی بپردازد. 

در چنین صلحی اگر فردی که نفقه به او پرداخت می‌گردیده فوت نماید در صورتی که شرط شده باشد پس از نفقه به وراث پرداخت شود متعهد میبلست بپردازد در غیر این صورت تعهدی به پرداخت نخواهد داشت.

صلح در مقام معاملات 

صلح در مقام معاملات به موجب ماده 758 قانون مدنی هرچند تاثیر و نتیجه همان عقود را خواهد داشت اما شرایط و احکام خاص همان معاملات به دنبال نخواهد داشت همچنین به موجب ماده 759 قانون مدنی  اگر دو شریک مال غیر منقول خویش را به جای بیع، صلح  نماید برای شریک دیگر حق شفعه نخواهد بود.