زورگیری

زورگیری به عنوان استفاده از قدرت یا تهدید برای مجبور کردن یک فرد به انجام چیزی که او نخواهد، محسوب می‌شود. این اقدام می‌تواند شامل فشار جسمانی، تهدیدات، آزارهای روحی یا حتی سوءاستفاده از موقعیت اجتماعی یا قدرت باشد.

مثلا زورگیر ممکن است از زور فیزیکی، مانند ضرب و جرح یا تهدید به آن، برای وادار کردن قربانی به تسلیم اموالش استفاده کند.

همچنین ممکن است از تهدید های کلامی، مانند تهدید به افشای اطلاعات شخصی یا آسیب رساندن به قربانی یا عزیزانش، استفاده کند

در بسیاری از حقوق مدنی، کیفری و حقوق بین‌ المللی، زورگیری به عنوان یک جرم یا تخلف محسوب می‌شود و با تدابیر قانونی مورد پیگیری قرار می‌گیرد.

این تدابیر می‌توانند شامل مجازات‌ های مختلفی از جمله جریمه‌ ها، حبس و یا تحمیل تعهدات مالی به قربانیان زورگیری باشند.

مجازات زورگیری

قانون مجازات زورگیری در ایران بر اساس قانون مجازات اسلامی تعیین می‌شود. در این قانون، زورگیری به عنوان نوعی سرقت تعزیری طبقه‌بندی می‌شود و مجازات آن بر اساس شرایط مختلف، از جمله نوع و شدت جرم، سابقه کیفری مجرم و میزان ضرر و زیان وارد شده به قربانی، تعیین می‌شود.

طبق ماده ۶۶۹‌ قانون مجازات تعزیرات ، هرگاه شخصی، دیگری را به هر نحو، تهدید به قتل یا ضررهای نفسی، شرافتی یا مالی کرده و یا به افشای سرّی، نسبت به خود و بستگان او‌ کند، به مجازات شلاق تا ۷۴ ضربه و حبس از یک ماه تا یک سال، محکوم می‌گردد.

طبق ماده ۶۱۷ قانون مجازات اسلامی تعزیرات، هرکس به وسیله چاقو و یا هر نوع‌ ‌اسلحه (اعم از سرد یا گرم)، تظاهر به قدرت‌ نمایی کند، و یا آن را وسیله مزاحمت اشخاص یا اخاذی یا تهدید قرار دهد و یا با کسی گلاویز شود، در صورتی که از مصادیق محاربه نباشد، به مجازات شلاق تا ۷۴ ضربه و حبس از ۶ ماه تا ۲ سال محکوم می‌گردد.

ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی،به جرم محاربه می‌پردازد. بر اساس این ماده، محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد.

بنابراین هرگاه شخص زورگیر برای رسیدن به مقاصد خود، دست به اسلحه (اعم از گرم یا سرد) ببرد، در حالی که این امر، باعث ترساندن مردم و ایجاد ناامنی در محیط گردد، تحت عنوان محارب قرار می‌گیرد و مجازاتش اعدام است.

در ساده ترین حالت، زورگیری به عنوان سرقت تعزیر محسوب می شود و مجازات آن حبس از شش ماه تا دو سال و تا ۷۴ ضربه شلاق تعزیری است.

اگر زورگیری با استفاده از سلاح سرد یا گرم انجام شود، مجازات آن حبس از دو تا پنج سال و تا ۷۴ ضربه شلاق تعزیری است.

اگر زورگیری منجر به جرح یا ایراد ضرر به قربانی شود، مجازات آن به تناسب جرم ارتکابی افزایش می یابد.

در صورت وقوع قتل در حین زورگیری، مجازات آن قصاص نفس است.

نحوه شکایت زورگیری 

اگر مورد زورگیری قرار گرفته‌اید، اولین قدم این است که با پلیس تماس بگیرید و گزارش دهید. در صورت امکان، سعی کنید تا حد امکان جزئیات را به خاطر بسپارید، مانند ظاهر زورگیر، آنچه گفته شد و آنچه اتفاق افتاد.

پس از گزارش زورگیری به پلیس، باید به پزشک مراجعه کنید تا هر گونه جراحت جسمی را مستند کنید. همچنین باید با یک وکیل صحبت کنید تا در مورد گزینه‌های حقوقی خود بحث کنید.

به طور کلی دو روش برای شکایت از زورگیری وجود دارد:

مراجعه به دادسرا و ارائه دادخواست:

در این روش باید به یکی از شعب دادسرای عمومی و انقلاب محل وقوع جرم مراجعه کنید و در آن جا باید شکواییه خود را تنظیم و ارائه کنید.

در شکواییه باید مشخصات کامل خود، مشخصات زورگیر (اگر شناخته شده باشد)، زمان و مکان وقوع جرم، شرح دقیق واقعه و اموالی که به سرقت رفته را ذکر کنید.

همچنین باید مدارک و شواهدی که دارید مانند گواهی پزشکی قانونی، تصاویر یا فیلم‌ های محل وقوع جرم و یا شهادت شهود را به شکواییه پیوست کنید.

اعلام شفاهی جرم در دفتر خدمات قضایی و ثبت آن به صورت الکترونیکی:

در این روش می‌توانید به یکی از دفاتر خدمات قضایی مراجعه کنید و جرم زورگیری را به صورت شفاهی به دفتردار اعلام کنید.

دفتردار شرح اظهارات شما را ثبت و یک پرونده الکترونیکی برای شما تشکیل می‌دهد سپس باید مدارک و شواهدی که دارید را به پرونده ارائه کنید.

در هنگام ثبت شکایت ارائه ثبت دقیق مشخصات فرد قربانی واجب است. مانند:

نام و نام خانوادگی، نام پدر ، سن ، تحصیلات ، شغل ، تاهل یا  ، مذهب ، تابعیت ، کد ملی و شماره شناسنامه ، نشانی دقیق پستی ، پست الکترونیک، شماره همراه یا تلفن ثابت و کد پستی

اعلام دقیق میزان خسارت و مطالبه قربانی

شهادت شهود یا فیلم ضبط شده دوربین های مدار بسته در محل وقوع جرم

ارائه مشخصات و اطلاعات هویتی فرد زورگیر در صورتی که در محل شناخته شود.

نحوه اثبات جرم زورگیر

اثبات جرم زورگیری می‌تواند از طریق روش‌ های مختلفی انجام شود، که شامل موارد زیر می‌شود:

شهادت شهود:

شهادت افرادی که شاهد وقوع جرم بوده‌اند، می‌تواند یکی از قوی‌ترین ادله برای اثبات زورگیری باشد.

این افراد می‌توانند شامل رهگذران، همسایگان، یا هر شخص دیگری باشند که در محل حادثه حضور داشته‌اند.

بنابراین شهادت آن ها باید دقیق و جزئیات کافی از جرم را شامل شود، مانند مشخصات ظاهری زورگیر، نوع سلاح مورد استفاده (در صورت وجود)، و اموالی که به سرقت رفته است.

اظهارات و اعترافات متهم:

اگر متهم به جرم زورگیری اعتراف کند، این اعتراف می‌تواند به عنوان یک مدرک قوی در دادگاه مورد استفاده قرار گیرد.

البته، لازم است که صحت و سقم این اعترافات توسط مراجع قضایی بررسی شود و اطمینان حاصل شود که تحت فشار یا اجبار گرفته نشده باشند.

شواهد فیزیکی:

وجود شواهد فیزیکی مانند اثر انگشت، ‌DNA، یا فیلم دوربین‌های مداربسته می‌تواند در اثبات جرم زورگیری بسیار مؤثر باشد.

برای مثال، اگر اثر انگشت متهم در محل جرم پیدا شود، این موضوع می‌تواند به عنوان مدرک قوی علیه او مورد استفاده قرار گیرد.

گزارش پزشکی:

اگر قربانی زورگیری مورد ضرب و جرح قرار گرفته باشد، گزارش پزشکی می‌تواند به عنوان مدرک دال بر وقوع جرم و شدت آن ارائه شود.

این گزارش باید توسط پزشک معالج تهیه شده و جزئیات جراحات و صدمات وارده را به طور دقیق شرح دهد.

زورگیری در فضای مجازی

زورگیری مجازی، که به عنوان قلدری سایبری یا آزار رایانه‌ ای نیز شناخته می‌شود، نوعی آزار و اذیت است که از طریق دستگاه‌ های الکترونیکی مانند تلفن همراه، رایانه و تبلت صورت می‌گیرد.

این زور گیری ها می‌تواند ارسال پیام‌ های تهدید آمیز یا آزار دهنده از طریق ایمیل، پیام کوتاه، شبکه‌ های اجتماعی یا هر پلتفرم آنلاین دیگری ارسال شوند.

محتوای این پیام ها ممکن است اشتراک‌ گذاری اطلاعات خصوصی یا شرم‌آور مانند عکس‌ ها، فیلم‌ ها، یا هر نوع اطلاعات شخصی دیگری باشد که فرد می‌خواهد خصوصی نگه دارد.

یا ایجاد شایعات یا دروغ‌ پردازی؛ این کار می‌تواند به منظور آسیب رساندن به شهرت یا اعتبار فرد انجام شود.

به طور کلی زورگیری مجازی می‌تواند اثرات مخربی بر سلامت روان قربانی داشته باشد. این اثرات می‌تواند شامل اضطراب، افسردگی، کاهش عزت نفس، و حتی خودکشی باشد.

لذا سایبران مجازی با انجام این امر سعی در اخاذی و دریافت پول در ازای عدم افشای اطلاعات شخصی فرد قربانی می نماید.

چه تفاوتی بین زورگیری و سرقت و اخاذی وجود دارد؟

زورگیری و سرقت هر دو جرم‌ هایی هستند که شامل گرفتن مال دیگری بدون رضایت او می‌شوند، اما تفاوت‌ های کلیدی بین این دو جرم وجود دارد.

در زورگیری، از زور یا تهدید برای گرفتن مال استفاده می‌شود. این تهدید می‌تواند شامل خشونت فیزیکی، تهدید به خشونت، یا تهدید به افشای اطلاعات شرم‌آور باشد.

اما در سرقت، مال بدون استفاده از زور یا تهدید گرفته می‌شود و سارق ممکن است از غفلت صاحب مال استفاده کند، یا به طور مخفیانه وارد خانه یا محل کار او شود.

اخاذی نیز عبارت است از گرفتن مال یا هرچیز از دیگری، از طرق غیر قانونی، حال اگر این طرق، توسل به زور و خشونت باشد، عنوان زورگیری، به آن اطلاق می‌شود. زورگیری،  در حقیقت، یکی از انواع اخاذی است که از طریق اعمال خشونت آمیز انجام می‌شود.

سخن پایانی

امروزه در اکثر کشور های جهان، جرم زورگیری و خفت گیری به دلیل تنوع و گوناگونی آن، به انواع مختلفی که هر یک شرایط خاص و مجازات مخصوص به خود را دارد تفکیک شده است‌.

در بسیاری از این کشور ها، قوانین زورگیری در قالب مواد مجازاتی در قانون کیفری تعریف شده و افرادی که به این عمل متجاوزتریند، ممکن است مواجه به مجازات‌ های سنگین‌ تر شوند. 

اگر شما درگیر چنین مسئله ای شده ای بهتر است که با یک وکیل مشورت کنید. انتخاب یک وکیل خوب می تواند تفاوت بزرگی در نتیجه پرونده شما ایجاد کند.

بنابراین اگر به دنبال وکیل برای جرم زورگیری هستید، باید به دنبال وکیلی باشید که تجربه رسیدگی به این نوع جرایم را داشته باشد. وکیل شما باید با قوانین مربوط به زورگیری در حوزه قضایی شما آشنا باشد و بداند چگونه بهترین دفاع را برای شما ایجاد کند.

ما در همین راستا گروه وکلای با تجربه وکیل وند را به شما پیشنهاد می‌دهیم، این گروه پاسخگوی ۲۴ ساعته سوالات شما هستند تا به شما در حل مسائل کمک کند.

همچنین این گروه با صبر و حوصله کافی که دارد می توانند به تک تک پرونده ها به خوبی رسیدگی کنند و به شما کمک کند تا پرونده خود را به بهترین شکل ممکن پیگیری کنید و به حق قانونی خود برسید.