جعاله چیست و چه زمانی استفاده میشود؟
جعاله به موجب ماده 561 قانون مدنی عبارت است از التزام شخصی به ادا اجرت معلوم در مقابل عملی اعم از اینکه طرف معین باشد یا غیر معین و ماده ‌562 قانون مدنی در تشریح واژه های مصطلح در این عقد بیان می‌دارد در جعاله ملتزم را جاعل، طرف را عامل و اجرت را جُعل می‌گویند.
در عقد جعاله به موجب ماده 564 لازم نیست که عامل تعیین شده باشد و می‌توان در این قراداد عامل شخص معینی نباشد و همچنین عمل  نیز لازم نیست به‌طور کامل و جمیع جهات معین باشد بلکه می‌تواند نامعین و کیفیات آن نامعلوم باشد. 
کیفیت عقد جعاله از لحاظ جایز یا لازم بودن عقد به استناد ماده 565 قانون  « جعاله تعهدی است جایز و مادامی که عمل به اتمام نرسیده است هر یک از طرفین می توانند رجوع کنند ولی اگر جاعل در اثنا عمل، رجوع نماید باید اجرت المثل عمل عامل را بدهد» جایز بوده و طرفین می‌توانند عقد را فسخ نمایند اما در صورتی که جاعل در اثنای عمل رجوع نماید بایذ اجرت المثل عمل عامل را بدهد.
در عقد جعاله وقتی عامل مستحق جعل می‌گردد که متعلق جعاله را تسلیم کرده یا انجام داده باشد.
در عقد جعاله به موجب ماده 569 قانون مدنی  «مالی که جعاله برای آن واقع شده است از وقتی که به دست عامل می رسد تا به جاعل رد کند در دست او امانت است.» 
بنابراین چنانچه مالی که عقد جعاله برای آن منعقد شده حاصل شود تا زمانی که عامل آنرا به جاعل مسترد نماید در دست او امانت قانونی خواهد بود و چنانچه در این بدون تقصیر و تفریط عامل تلف شود عامل مسول نخواهد بود. 
شایان ذکر است که به موجب ماده 570 قانون مدنی جعاله بر عمل نامشروع و یا بر عنی غیر عقلایی باطل است.